In geen enkel ecosysteem hebben 2 organismen identiek dezelfde functie. Als dit toch het geval zou zijn, bv. door de inbreng van een vreemd organisme, dan ontstaat er een (-/-) relatie. De organismen gaan elkaar weg concurreren. Uiteindelijk verdwijnt 1 van de 2.

Ieder organisme heeft er dus alle baat bij om z’n eigen persoonlijke niche in te vullen. Eénmaal die unieke niche gevonden is, wordt het organisme opgenomen in de sociale structuur van het ecosysteem. Er ontstaan relaties met organismen die een andere niche bekleden… en beiden gaan erop vooruit. Biodiversiteit betekent vooruitgang en stabiliteit.

Vandaag is onze climaxmaatschappij als een eenheidsworst. Niches worden systematisch vernietigd of opgeslokt. Iedereen wordt in dezelfde niche gedwongen, met gigantische concurrentiedruk tot gevolg. Zonder extra energie-input betekent concurrentie degradatie en uiteindelijk vernietiging. Of hoe men via verschillende wegen steeds tot hetzelfde resultaat komt.

In een energieloze maatschappij zal echter ieder deeltje van het geheel zijn eigen niche moeten invullen. Concurrentie om een niche is energieverlies. En energie hebben we niet.

In een duurzame maatschappij heeft iedere speler zijn unieke niche, zijn eigen sterkte. Dankzij deze niche kan hij relaties aangaan met de andere spelers.

Dit betekent dat het aantal niches enorm moet toenemen. Eerst voor de basisbehoeften, daarna voor de secundaire behoeften. Onze gecentraliseerde climaxmaatschappij heeft als neveneffect dat er door deze centralisatie steeds meer niches verdwijnen. Centralisatie leidt altijd tot verschraling van het aantal niches. Indien we een grote niche-diversiteit willen, moeten we het centrale model volledig decentraliseren.